Γιατί λοιπόν δεν ενδιαφέρεται αρκετός κόσμος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για να πληρώσει ένα διαδικτυακό δημοσιογραφικό site με σκοπό να διαβάσει ειδήσεις, νέα και άρθρα; Και κατά πόσο υπάρχει κόσμος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που γνωρίζει για αυτή την δυνατότητα και είναι διατεθειμένος να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση;
Με την εμφάνιση των νέων τεχνολογιών και των ψηφιακών μέσων, η δημοσιογραφία εξελίχθηκε απο την παραδοσιακή στην ψηφιακή και ήρθε ο όρος που χρησιμοποιούμε digital journalism. Οι περισσότερες εφημερίδες και τα περιοδικά έγιναν διαδικτυακά και περάσαμε απο μια περίοδο κρίσης που συζητάγαμε για ενδεχόμενο τέλος του έντυπου τύπου.
Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, οι περισσότεροι δημοσιογραφικοί όμιλοι δημιούργησαν τα λεγόμενα memberships που αποτελούν διάφορα πλάνα με κάποιο κόστος για να μπορεί κάποιος να διαβάσει άρθρα ή ειδήσεις ή κάποια τελοσπάντων άρθρα αν όχι όλα. Υπάρχουν και κάποια άρθρα σε διάσημες διαδικτυακές εφημερίδες δωρεάν ή σου δίνεται η δυνατότητα μετά απο κάποιο αριθμό άρθρων που διαβάζεις να πετάγεται ένα παράθυρο που να σου λέει τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσεις κάποιο ποσό εάν επιθυμείς να διαβάσεις περισσότερο.
Στο εξωτερικό και ειδικά στην Αμερική αυτό είναι διαδεδομένο και οι περισσότεροι όμιλοι, διάσημοι όπως the nytimes, Washington post και πολλοί άλλοι έχουν ξεκινήσει τα λεγόμενα memberships. Που ξεκινάνε απο 0.50 ευρώ την εβδομάδα και αναλόγως ανεβαίνουν. Όπως βλέπουμε κι στην φωτογραφία επάνω απο το statista, απεικονίζονται και αναφέρονται οι πιο διάσημοι δημοσιογραφικοί όμιλοι που χρησιμοποιούν πληρωμή.
Υπάρχουν φυσικά και οι ανεξάρτητες user generated content πλατφόρμες όπως το medium που και πάλι ενώ μπορείς να δημοσιεύσεις τα δικά σου άρθρα και να εξασφαλίσεις κάποιο εισόδημα απο αυτό (εάν και εφόσον), πάλι για να διαβάσεις πολλά άρθρα πρέπει να πληρώσεις κάποιο ποσό.
Είναι κατανοητό οτι όλοι οι δημοσιογράφοι ανεξάρτητοι και μη, πρέπει και αυτοί να πληρώνονται για τη δουλειά τους, δηλαδή όταν γράφουν ένα άρθρο αυθεντικό, ερευνητικό να υπάρχει κάποιο κόστος. Δεν το κάνουν τσάμπα. Επίσης και οι αναγνώστες πρέπει να το καταλάβουν οτι η δημοσιογραφία είτε ανεξάρτητη είτε όχι αποτελεί εργασία. Το πόσο κάποιος λέγεται δημοσιογράφος είναι άλλη ανάλυση που μπορούμε να βρούμε σε κάποιο άλλο άρθρο εδώ στο Life In Media.
Οσοναφορά στο κομμάτι του εάν κάποιος είναι δημοσιογράφος επειδή αρθρογραφεί σε κάποιο blog, η έχει κάποιο blog είναι μεγάλη συζήτηση. Χωρίς να μκρυγορήσουμε, απλά θα πούμε οτι δεν είναι δημοσιογράφος απλά ασκεί αυτή την λειτουργία. Αυτή είναι η αλήθεια όσο και εάν θέλουμε να αναγάγουμε όλους δημοσιογράφους.
Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη απο τον Tim Groot Kormelink βλέπουμε τους λόγους γιατί πλέον οι άνθρωποι δεν θέλουν να πληρώνουν για να διαβάζουν ειδήσεις. Αυτη η έρευνα αφορά μια γενική επισκόπηση των αιτιών και σίγουρα στην Ελλάδα υπάρχουν και άλλες αιτίες που νομίζω είναι λογικό να τις σκεφτεί ο καθένας μας. Οι μεγαλύτεροι αγοράζουν τις εφημερίδες, ή γνωρίζουν και μπαίνουν σε κάποια διαδικτυακά sites τα οποία ούτως η άλλως είναι δωρεάν. Γιατί στην Ελλάδα ακόμα δεν υπάρχει αυτή η εξέλιξη σε αυτό το κομμάτι. Και ο κόσμος δεν έχει εκπαιδευτεί σε αυτό. Ας ξεκινήσουμε απο αυτό πρώτα. Ακόμα και για το επάγγελμα της δημοσιογραφίας, οι περισσότεροι γνωρίζουν μόνο ας πούμε τους παρουσιαστές ή αυτούς που βγαίνουν στα τηλεοπτικά κανάλια ασχέτως εάν έχουν σπουδάσει το αντικείμενο αυτό.
Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε τα ποσοστά απο κάποιες χώρες στο πόσο χρησιμοποιείται η πληρωμή για τις ειδήσεις. Βλέπουμε οτι η Ελλάδα είναι η τελευταία, και η Νορβηγία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό.
Ο άλλος λόγος είναι οτι οι δημοσιογράφοι πληρώνονται απο την εταιρεία, τον όμιλο στον οποίο εργάζονται. Οι πιο διάσημοι λογικό παίρνουν περισσότερο μισθό, εργάζονται και σε διαφορετικές δουλειές, σε ραδιόφωνο ή έχουν τα δικά τους μέσα. Οι νέοι δημοσιογράφοι, ή αυτοί που ξεκινάνε τώρα δυστυχώς μπορεί και να μην πληρώνονται καθόλου (ή πολύ λίγα-ελάχιστα και δε γράφονται ούτε στην δημοσιογραφική ένωση αφού έχουν σπουδάσει απο το ΕΚΠΑ) για αυτό στρέφονται προς την επικοινωνία και τη διαφήμιση, σε διαφημιστικές οι οποίες ουσιαστικά διαχειρίζονται εκδηλώσεις και δελτία τύπου, press kits κτλ. Που και εκεί τα πράγματα δεν είναι εύκολα ως προς το κομμάτι του ωραρίου, είναι για ανθρώπους νέους που επιθυμούν να αρπάξουν τη ζωή τους, να δημιουργήσουν κάποια προυπηρεσία για τα πρώτα χρόνια καθώς δεν υπάρχει ωράριο, και τα χρήματα δεν αντικατροπτίζουν πολλές φορές αυτό που προσφέρουν.
Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται ποιοί προτιμούν περισσότερο την πληρωμή. Και είναι αυτοί που έχουν πολιτικά περισσότερο ενδιαφέροντα σύμφωνα με την έρευνα του Pew Research Center.
Η δημιουργία των memberships όπως netflix, και άλλων τέτοιων πλαφορμών προτιμάται απο διαδικτυακές ιστοσελίδες γιατί παρέχουν κάποια ψυχαγωγία ή κάποια χαλάρωση. Ενώ η ειδήσεις μπορούμε να πούμε οτι δεν είναι και αισιόδοξες τα τελευταία χρόνια και ο κόσμος στρέφεται και με την καραντίνα σε άλλες διεξόδους που θα του φέρουν κάποια διαφυγή.
Στην έρευνα 68 συμμετέχοντες ερωτήθηκαν ερωτήσεις σχετικά με το εάν πληρώνουν κάποια memberships για να διαβάζουν ειδήσεις και το αποτέλεσμα έδειξε οτι υπάρχουν κάποιοι κύριοι λόγοι για το γεγονός οτι αποφεύγουν. Αρχικά η τιμή, κάποιοι είπαν οτι φαντάζονται οτι η τιμή είναι υψηλή ενώ δεν γνωρίζουν το κόστος σε πολλά διαδικτυακά sites. Επίσης, είπαν οτι υπάρχει πληθώρα δωρεάν ειδήσεων, άρθρων, νέων οπότε δεν το έχουν σκεφτεί ή δε θέλουν να κινηθούν στην κατεύθυνση της πληρωμής. Άλλοι νόμιζαν οτι πρόκειται για πληρωμή έντυπου τύπου, δηλαδή το membership ανά χρόνο είναι 50 ευρώ οπότε πχ έχεις 12 έντυπες εφημερίδες. Άλλοι ισχυρίστηκαν οτι δε θέλουν να δεσμευτούν σε κάτι τέτοιο, και άλλοι ισχυρίστηκαν κάποια τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισαν στην μέθοδο αυτή. Βλέπουμε ,λοιπόν οτι αυτοί οι λόγοι μπορούμε να τους φανταστούμε και στην Ελλάδα, ίσως σε μεγαλύτερο εύρος.
Στο τέλος της έρευνας του Tim Groot Kormelink συζητήθηκαν απο τους συμμετέχοντες και τρόποι λύσεων όπως η χαμηλότερη τιμή, η δημιουργία ευέλικτης υπηρεσίας, η αξία στις ειδήσεις, ποιότητα στις ειδήσεις και στο τέλος ένα κίνητρο για να μπορεί ο άλλος να δεσμευτεί με την πληρωμή να διαβάσει τις ειδήσεις. Δηλαδή να υπάρχει κάποια ουσία σε όλα αυτά.
Εν κατακλείδι, σίγουρα οι περισότεροι δεν πληρώνουν για να διαβάζουν ειδήσεις, νέα, άρθρα. Ακόμα και στην Αμερική. Ένας τελευταίος λόγος είναι γιατί τα ποιοτικά ερευνητικά κείμενα εκλείπουν. Βλέπουμε ειδήσεις, νέα, άρθρα που ανασκευάζονται, που δημοσιεύονται copy paste ακόμα και με την πηγή. Οπότε είναι δύσκολο ο αναγνώστης να εμπιστευτεί κάποιον, να μάθει τον τρόπο αυτόν όταν δεν είναι προς όφελός του. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα προς όφελος των αναγνωστών πρέπει όχι ενδεχομένως να αλλάξει αλλά να διαμορφωθεί ένα φάσμα ποιοτικών νέων απο ανθρώπους που δε θα βιάζονται, που θα ερευνούν τη δουλειά τους, δημοσιογράφων που θα ερευνούν ένα θέμα, μια ιστορία και θα υπάρχει αυτή η ποιοτική εναλλαγή.
Εσείς τι γνώμη έχετε;
Βιβλιογραφία
https://blog.disqus.com/why-readers-pay-for-news
https://qz.com/1173033/the-psychology-behind-why-journalism-paywalls-still-dont-work/
https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/14648849221099325#.YnJaJBuyUdg.twitter
https://en.wikipedia.org/wiki/Paywall
https://www.cjr.org/analysis/reuters_digital_news_report.php
https://fortune.com/2020/07/16/american-journalism-crisis-save-news-media/
https://blog.google/supportingnews/
https://www.reuters.com/article/us-global-media-idUSKCN1TC2WV
https://reutersinstitute.politics.ox.ac.uk/news/how-many-us-pay-online-news
Στην Ελλάδα πολυ σωστα δε νομιζω λογω της κατάστασης να υπαρχει προτεραιότητα να πληρώνουμε για να διαβάζουμε αρθρα και νεα. Δε θελουμε αλλο κάρβουνο που λενε. Αλλα εαν ειναι κατι διαμορφωμένο που να δινει κίνητρο θελουμε να το δουμε. Ειναι σωστο αυτο που λετε οτι πρεπει να μάθουμε για αυτο.