Όλα αυτά που βιώνουμε είναι δραματικά δεν υπάρχει αμφιβολία. Και φυσικά δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα παγκοσμίως αλλά και με την Ελλάδα. Δε σας κρύβω υπάρχει μια ανησυχία γιατί η κατάσταση εάν δε σταματήσει σίγουρα δε θα εξελιχθεί καλά ούτε προς εμάς. Αυτό το καταλαβαίνουμε από τα δεδομένα που βλέπουμε.
Μερικοί ακόμα δεν έχουν καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης, άλλοι σίγουρα την έχουν και έχουν κάποια ανησυχία ας το πούμε.
Παρόλα αυτά, θα ήθελα να κάνω μια γενίκευση του θέματος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ζωής μας. Τα τελευταία χρόνια βλέπω τους ανθρώπους να γίνονται τόσο κακοί, να πράττουν αδικίες, συκοφαντίες, και να υποσκάπτουν τον φίλο τους, συνάδελφο, συγγενή κτλ.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι εύχονται σίγουρα να τελειώσει αυτό που γίνεται με τους ανθρώπους και συμφωνούμε απόλυτα σε αυτό. Αλλά όταν κάποιοι απο αυτούς (δε λέω όλοι) κάνουν τόσο κακό στους άλλους, και αυτό είναι ένας άτυπος πόλεμος.
Πόσο είμαστε έτοιμοι πραγματικά να αλλάξουμε τη στάση μας στη ζωή, και να έχουμε ως γνώμονα τη δικαιοσύνη και το καλό; Η ειρήνη στις ίδιες τις οικογένειες δεν υπάρχει, δε λέω σε όλες αλλά στις περισσότερες. Οι κληρονομικές διαφορές έχουν τις περισσότερες φορές τραγικές συνέπειες από ανθρώπους που επιθυμούν τον άδικο καταμερισμό της περιουσίας και υποσκάπτουν τους άλλους.
Όπως είπα και στο προηγούμενο άρθρο, το πόσο τελικά ενδιαφερόμαστε για τον άλλον, ποιόν άλλον; Ας ξεκινήσουμε από το να μην κάνουμε κακό στους φίλους, συγγενείς, περίγυρο κτλ. όταν δε μας έχουν κάνει τίποτα. Δε θέλουμε να βοηθήσουμε; Να μην κάνουμε κακό με ποικίλους τρόπους γιατί είναι σα να τον δολοφονούμε τον άλλον. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για αυτό, όπως η συκοφαντία, η αδικία στην πρόσληψη για δουλειά, στη δουλειά, στην οικογένεια.
Μια μεγάλη μάστιγα είναι αυτή της υποκρισίας. Αυτό πάλι, η υποκρισία; Γιατί υποκρισία; Γιατί έρχεσαι και συμπεριφέρεσαι και μου δείχνεις ένα άλλο πρόσωπο; Μας έχουν ταράξει στην ευγένεια. Και μετά στη φέρνουν αλλιώς.
Εάν λοιπόν δε σταματήσουμε να κάνουμε κακό στο μικρότερο σύνολο, δε θα σταματήσει ποτέ αυτό στο μεγαλύτερο σύνολο. Και η υποκρισία κάπου πρέπει να τελειώσει. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την υποκρισία.
Πραγματικά εύχομαι να έρθει ειρήνη όχι μόνο στον πλανήτη, αλλά ο καθένας μας να αναθεωρήσει τη συμπεριφορά του, να αλλάξει και να γίνει πρώτα άνθρωπος με ψυχή.