Πολλά έχουν συμβεί στον κόσμο τον τελευταίο καιρό. Πολλά συνέβησαν στο παρελθόν και πολλά ακόμα έχουν να συμβούν. Και όχι μόνο στον κόσμο, μη γελιόμαστε. Ο καθένας απο εμάς περνάει τα δικά του προβλήματα στην καθημερινότητά του, τα εμποδια, τις δυσκολίες του και τα βάσανά του.
Η δουλειά μας για κάποιους είναι ο τομέας καταξίωσής τους, για κάποιους είναι ένας τρόπος χαρτζιλικίου, για κάποιους άλλους δεν υπάρχει αυτός ο τομέας διότι δεν έχουν βρει οι άνθρωποι και βασανίζονται. Για κάποιους άλλους είναι ο τομέας επιβίωσής για τους ίδιους, για άλλους είναι ο τομέας επιβίωσης για τους ίδιους και για τις οικογένειές τους. Όπως βλέπουμε λοιπόν για τον καθέναν απο εμάς είναι διαφορετικός ο τρόπος που ενστερνιζόμαστε τη λέξη δουλειά για τον εαυτό μας.
Για κάποιους λοιπόν που θα εξετάσουμε στο άρθρο είναι ένας τομέας καταπίεσης λόγω της παρενόχλησης αυτών που βλέπουν τη δουλειά τους ως μέσο εγωισμού και χειραγώγησης. Όχι ως μέσο επιβίωσης. Για αυτούς λοιπόν είναι εύκολο να χειρίζονται τους άλλους και να δημιουργούν ψυχολογικές ανισορροπίες. Δε χρειάζεται να είσαι ψυχολόγος ή ψυχίατρος για να καταλάβεις οτι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς τους ανθρώπους. Και σίγουρα δε φαίνονται έτσι στον υπόλοιπο κόσμο μόνο στους ανθρώπους που είναι τα θύματά τους αποκαλύπτονται. Στους άλλους φαίνονται οτι είναι οι καλύτεροι και οι πιο νορμάλ και φυσιολογικοί άνθρωποι. Δυστυχώς πρέπει να εξεταστούν όλοι οι χώροι εργασίες ακόμα και οικογένειες απο αυτούς τους ”καλούς φαινομενικά” ανθρώπους.
Παρατηρείται λοιπόν μια μανία στα στελέχη να ελέγχουν τα διάφορα άτομα και ειδικότερα στις εταιρείες όχι τόσο στο δημόσιο. Υπάρχουν καθημερινά παράπονα επιβολής εξουσίας, εκφοβισμού και προσβολής απέναντι σε άτομα που είτε είναι σε χαμηλότερες θέσεις είτε έχουν καλή προαίρεση μέσα τους. Η ανοχή μιας τέτοιας κατάσταση δημιουργεί άγχος και πίεση στον εργαζόμενο και σίγουρα δε φέρνει σωστά αποτελέσματα στην εργασία.
Νομίζω οτι αυτός ο ρόλος για να διευθετηθεί είναι του υπευθύνου ανθρωπίνου δυναμικού ο οποίος οφείλει με αντικειμενικότητα να εξετάσει την κατάσταση και να θέσει όρια. Δυστυχώς, εάν κι αυτός δεν εργαστεί αμερόληπτα δεν υπάρχει αποτέλεσμα σε τέτοια κατάσταση και σίγουρα τα αποτελέσματα για την ολοκλήρωση κάποιας εργασίας δε θα είναι θετικά. Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν ομαδικά, να συνεργάζονται, να αλληλοσυνεργάζονται. Έτσι η δουλειά βγαίνει ολοκληρωμένη και έχει επιτυχία.
Πώς αντιμετωπίζουμε τελικά τέτοια περιστατικά ενός ανθρώπου που δεν είναι leader σίγουρα και δεν μπορεί να το κάνει γιατί ο εγωισμός δυστυχώς δε βοηθάει. Πώς μπορούμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε το mobing( bullying στο χώρο εργασίας);
Δυστυχώς τα θύματα δεν μπορούν να μιλήσουν, συνήθως δε βρίσκουν και το δίκιο τους, ή δε θα τους πιστέψει και κανείς ή θα τους ασκηθεί επίθεση ή κριτική. Τα θύματα είναι πολύ ικανά και με πολλά ταλέντα και αυτή ίσως είναι η αιτία. Η ζήλεια. Να μου πεις τι να ζηλέψουν εκείνοι που βρίσκονται σε υψηλή θέση. Κι όμως δεν υπάρχουν σε αυτή την κατάσταση γιατί ή πώς. Υπάρχει ψυχολογική ανισορροπία στους ανθρώπους αυτούς.
Δεν είναι βέβαια ακατόρθωτο να αντιμετωπίσεις τέτοια κατάσταση, αλλά δε θα σου πούμε ψέματα. Είναι δύσκολη. Πρέπει να βρεις σίγουρα την πιο αποτελεσματική λύση που δε θα έρθεις σε κόντρα είδικά εάν θέλεις τη δουλειά σου και πρέπει να ζήσεις.
Αληθινοί άνθρωποι και πραγματικοί ηγέτες είναι δύσκολο να τους βρεις στην εποχή μας!