Το πιο σπουδαίο πράγμα που μπορείς να δώσεις στον εαυτό σου είναι ο χρόνος.
Κι είναι κρίμα που θεωρείται, πλέον, πολυτέλεια με τους τρελούς ρυθμούς της μέσης καθημερινότητας, το να έχεις χρόνο για σένα. Όχι απαραίτητα για να τον γεμίσεις με δραστηριότητες που αγαπάς αλλά ακόμα και για να μην κάνεις τίποτα.
Το να εξασφαλίζεις κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε Σαββατοκύριακο, σε όποια κλίμακα εσύ θες και μπορείς, λίγο χρόνο μόνο για σένα (ή με σένα) είναι αυτό που θα σε γεμίσει κίνητρο και όρεξη για ζωή, για δημιουργία, για νέα σχέδια, για όνειρα. Όταν δεν προλαβαίνεις να ανασάνεις ημερησίως, όταν δε σου επιτρέπεις να δεις τον ουρανό, να μιλήσεις στο τηλέφωνο με ένα αγαπημένο πρόσωπο, να βγεις να περπατήσεις για μισή ώρα, να ξαπλώσεις στον καναπέ παρέα με ένα βιβλίο, τι αξία έχουν όλα όσα κάνεις και γεμίζεις το χρόνο σου.
Σίγουρα, δεν αποτελούν απόλυτα προσωπικές μας επιλογές όλα όσα γεμίζουν το χρόνο μας καθημερινά. Κάποια πράγματα είναι υποχρεώσεις, είναι προθεσμίες, είναι πιεστικές συνθήκες που δε μπορούμε να αποφύγουμε. Άρα; Εμείς φροντίζουμε ώστε ανάμεσα σε όσα μας πιέζουν, μας αγχώνουν, μας κουράζουν, να βρίσκουμε τη διάθεση και το χρόνο να ορίσουμε όσα θα μας χαλαρώσουν, θα μας κάνουν να χαμογελάσουμε, να γεμίσουμε ενέργεια, να αδειάσουν το μυαλό από τα περιττά. Το σημαντικό είναι, όλα αυτά, να τα έχουμε έννοια και να τα αποφασίζουμε πριν αρχίσει το σώμα ή το μυαλό να μας «φωνάζει βοήθεια». Κάλλιον το προλαμβάνειν, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που ανέκαθεν έβλεπαν μπροστά και μακριά..
Ακόμα και τα λεπτά που θα αφιερώσετε για να διαβάσετε αυτές τις σκέψεις, υπόσχομαι να σας αναζωογονήσουν.. μέχρι την επόμενη φορά! 😉